Wyświetlenie artykułów z etykietą: problemy skórne

Algi morskie, zwane inaczej glonami lub wodorostami, należą do pradawnych, bujnych organizmów wodnych, autotroficznych (samożywnych). Szacunki jeśli chodzi o ilość gatunków tych roślin, są dość nieprecyzyjne i wskazują, że w przyrodzie występuje co najmniej 30 tysięcy różnych gatunków glonów. Niektóre źródła podają, że liczba gatunków alg, może jednak sięgać nawet do kilku milionów. Spośród nich, tylko około 100 jest jadalnych. Wśród wodorostów najczęściej spotykane są zielenice, sinice, brunatnice, ramienice, wiciowce, okrzemki i krasnorosty. Algi zaliczane są do roślin niższego rzędu (plechowców), gdyż nie posiadają tkanek i organów typowych dla roślin takich jak kwiaty, łodyga i liście. Do podłoża przytwierdzają się za pomocą chwytników, zwanych rizoidami. Ich dominującym kolorem jest zielony, który zawdzięczają zielonemu barwnikowi – chlorofilowi. Nie są one zazwyczaj ze sobą spokrewnione, a ich cechą wspólną jest właśnie autotrofizm. Miejscem ich występowania są zbiorniki wodne, głównie oceany i morza, a w mniejszym stopniu także zbiorniki wodne śródlądowe, jeziora, rzeki, zalewy i stawy. W dużych zbiornikach tworzą unoszący się w wodzie plankton. Mogą też występować w miejscach wilgotnych na glebie oraz na pniach drzew, kamieniach i elewacjach. W ekosystemie odpowiadają za ponad połowę wytwarzanego tlenu na ziemi. Algi morskie są wartościowym produktem zawierającym liczne składniki odżywcze, niezbędne do właściwego działania organizmu człowieka. Zaliczane są one do kategorii superfoods. Znane były już w czasach starożytnych, nie tylko jako pokarm, ale także lek na wiele dolegliwości. Szczególne uznanie znalazły one w krajach azjatyckich, afrykańskich i w obu Amerykach, gdzie od setek lat używane są w leczeniu i profilaktyce chorób, kosmetologii oraz jako produkt o właściwościach przeciwstarzeniowych. Badania dowiodły, że mają one właściwości przeciwzapalne, antybakteryjne, antygrzybiczne, antywirusowe, antyoksydacyjne, antynowotworowe oraz chroniące przed szkodliwym działaniem promieni UV. 

Mało kto zdaje sobie z tego sprawę, że skóra dorosłego człowieka może osiągać nawet 2 mkw powierzchni. Taki rozmiar powoduje, że jest największym jego organem. Składa się z trzech warstw. Najbardziej zewnętrznego naskórka, środkowej warstwy tj. skóry właściwej oraz z wewnętrznej warstwy – tkanki podskórnej. Jej grubość waha się, od blisko 5 mm na piętach, do 0,5 mm w okolicach powiek. Pełni ona wiele niezwykle ważnych funkcji w naszym organizmie. Przede wszystkim jest ona barierą ochronną od czynników zewnętrznych. Spełnia funkcje termoregulacyjne, odbiera bodźce ze środowiska zewnętrznego, w tym takie jak temperatura i ból oraz bierze udział w syntezie witaminy D3. Jak się okazuje wśród tych licznych funkcji, jest również ta, która pozwala jej na wchłanianie do krwiobiegu dostarczonych przez nią substancji. Nasz organizm nie jest zaopatrzony w barierę skóra-krew. Tak więc wszystkie składniki kosmetyków, które nakładamy na powierzchnię skóry i których używamy, trafiają do naszego krwiobiegu. Nim zaś, transportowane są do każdej komórki naszego ciała oraz do wszystkich wewnętrznych organów w naszym ustroju, w tym do wątroby, serca, płuc i nerek.

Każdego dnia dokonujemy wyborów, które wpływają korzystnie lub negatywnie na stan naszego zdrowia. Decydujemy jak się odżywiamy, co i ile pijemy, ile czasu poświęcamy na odpoczynek, ile na ruch oraz jak często oczyszczamy nasz organizm ze szkodliwych produktów przemiany materii. O ogólnym stanie naszego zdrowia wiele powiedzieć może nam nasza skóra. To co widzimy na powierzchni skóry oraz w jakiej kondycji są włosy i paznokcie, jest odbiciem tego jak pracuje nasz organizm wewnątrz. Aby naturalna bariera jaką jest skóra, która chroni cały nasz organizm była zdrowa, musimy roztoczyć opiekę nad całym ciałem zarówno od zewnątrz jak i od wewnątrz. Jedną z poważniejszych chorób skóry, dotykających coraz większą grupę osób jest egzema. Egzema to nic innego jak wyprysk skórny, który powoduje różnego rodzaju stany zapalne na skórze. Egzema może spotkać każdego, niezależnie od wieku i dotyka zarówno niemowlęta, dzieci będące w okresie szkolnym, jak również osoby w średnim i podeszłym wieku. Zazwyczaj egzema przybiera formę ostrą i przewlekłą. Jej podłoże nie jest do końca jednoznacznie zdefiniowane. Z doświadczeń lekarzy wynika, że najczęściej powodują ją czynniki endogenne, związane z nabytą dziedzicznie słabszą pracą układu immunologicznego. Drugą grupę stanowią czynniki  egzogenne, którymi są głównie  o podłożu alergicznym, wywoływane np. poprzez żywność i leki lub kontakt z czynnikiem wywołującym alergię np. pyłkami roślin, kurzem, metalem, lateksem itp.