Szkielet człowieka, zwany też kośćcem bądź bardziej profesjonalnie – układem kostnym, to ogóle określenie wszystkich kości tworzących ludzkie ciało. Ciało dorosłego człowieka składa się z 206 kości, ale liczba ta nie jest stała od narodzin – szkielet noworodka składa się z ok. 270 kości, natomiast u 14-latków liczba ta wynosi nawet 356. Wyjaśnieniem tej różnicy jest łączenie się niektórych kości w miarę rozwoju organizmu. Szkielet człowieka składa się przede wszystkim z tkanki kostnej, a w drugiej kolejności – z tkanki chrzęstnej.
Standardowo szkielet dzieli się na dwie części – szkielet osiowy, w skład którego wchodzą czaszka, kręgosłup, żebra i mostek (łącznie 80 kości), szkielet kończyn górnych i dolnych oraz ich obręczy (łącznie 126 kości). Kości natomiast dzieli się na pięć kategorii – kości długie, kości płaskie, kości pneumatyczne, kości krótkie oraz kości różnokształtne. Szkielet dorosłej kobiety waży ok. 10 kg, a dorosłego mężczyzny – ok. 12 kg. Czaszka, choć sprawia pozory całości, jest w rzeczywistości złożona z dwóch elementów – mózgoczaszki i twarzoczaszki. Mózgoczaszka chroni mózg i składa się na nią osiem kości: kość czołowa, kość potyliczna, kość klinowa, kość sitowa, dwie kości ciemieniowe i dwie kości skroniowe. Twarzoczaszka chroni narządy zmysłów oraz narządy dróg oddechowych i pokarmowych; w jej skład wchodzą kość nosowa, kości łzowe, kości jarzmowe, szczęka i żuchwa.Kręgosłup tworzą 33 lub 34 kręgi podzielone na 5 odcinków: odcinek guziczny (zwany też ogonowym) o 4 bądź 5 kręgach, odcinek krzyżowy o 5 kręgach, odcinek lędźwiowy o 5 kręgach, odcinek piersiowy o 12 kręgach oraz odcinek szyjny o 7 kręgach. Wyróżnia się sześć podstawowych funkcji ludzkiego szkieletu. Są to ochrona, ruch, podtrzymywanie, produkcja komórek krwi, przechowywanie minerałów i regulacja endokrynologiczna. Kości chronią wewnętrzne organy przed uszkodzeniami. Czaszka chroni mózg, kręgi chronią rdzeń kręgowy, a żebra, kręgosłup i mostek chronią płuca i serce. Stawy między kośćmi umożliwiają ruch przy pomocy mięśni; całość jest koordynowana przez układ nerwowy. Szkielet nadaje i utrzymuje kształt ciała, np. bez klatki piersiowej płuca uległyby zapaści. W szpiku kości zachodzi hemopoeza, czyli tworzenie komórek krwi. U dzieci hemopoeza zachodzi głównie w kościach długich, natomiast u dorosłych m.in. w kręgach i mostku. Szkielet przechowuje przede wszystkim wapń, będący jednym z głównych składników kości, oraz żelazo, znajdujące się w szpiku kości. Dowieziono także, że komórki kości wytwarzają hormon osteokalcynę, którego zadaniem jest m.in. regulacja poziomu cukru we krwi, stymulacja produkcji testosteronu oraz odkładania się tłuszczu. Złamania kości to z pewnością jedne z najczęstszych uszkodzeń szkieletu; najbardziej podatne na nie są małe dzieci oraz osoby starsze, co wynika z nierozwiniętej w pełni budowy kości bądź z naturalnego osłabienia kości. Szkielet może być też osłabiony przez osteoporozę – chorobę, której skutkiem kości stają się słabsze i bardziej kruche, a przez to o wiele bardziej podatne na złamania. Złamanie kości może być otwarte lub zamknięte; złamanie otwarte to złamanie, w którym kość przebiła skórę, a złamanie zamknięte to takie, w którym kość pozostała pod skórą. W zależności od tego, jak poważny był uraz, złamanie będzie leczone od kilku tygodni do nawet kilku miesięcy.
